Jest to powtarzające się zachowanie, które wzmacnia emocjonalną więź między zwierzęciem a człowiekiem; dlaczego ma to wpływ na zdrowie emocjonalne ludzi i ich czworonożnych przyjaciół?
Coraz więcej osób prowadzi rozmowy ze swoimi zwierzętami tak, jakby były one ludźmi. Gest ten, który może wydawać się zwykłym przejawem czułości, wzbudził zainteresowanie psychologów, ponieważ wiele mówi o osobach, które go stosują.
Rozmowa z psem lub kotem nie ogranicza się do zwyczaju okazywania uczuć. Z psychologicznego punktu widzenia zachowanie to odzwierciedla cechy osobowości i sposoby nawiązywania relacji z otoczeniem. W tym miejscu pojawia się pojęcie antropomorfizmu, rozumiane jako tendencja do przypisywania zwierzętom cech ludzkich.
Psychologia ostrzega, że praktyka ta wykracza poza codzienne okazywanie uczuć. Reprezentuje empatię, aktywną wyobraźnię i inteligencję emocjonalną, cechy, które definiują sposób, w jaki jednostki budują więzi, zarówno z innymi ludźmi, jak i ze swoimi zwierzęcymi towarzyszami.
Komunikacja między ludźmi a ich zwierzętami domowymi jest jednym z kluczy do więzi
- Empatia i wrażliwość
Osoby rozmawiające ze swoimi zwierzętami domowymi wykazują zazwyczaj dużą wrażliwość na to, co dzieje się wokół nich. Rozpoznają emocje innych istot żywych i reagują na nie z troską. Ta skłonność sprawia, że zapewniają swoim zwierzętom pocieszenie, uwagę i uczucie jako naturalną część wspólnego życia.
- Aktywna wyobraźnia
Rozmowa z psem lub kotem wymaga ćwiczenia wyobraźni. Tworzy się sceny, gry, a nawet rodzinne rytuały, w których zwierzę jest kolejnym uczestnikiem. Cecha ta świadczy o kreatywności i zdolności do tworzenia zabawowych środowisk, które wzmacniają więź emocjonalną w domu.
- Inteligencja emocjonalna
Werbalna interakcja ze zwierzętami wiąże się z większą umiejętnością rozpoznawania i regulowania emocji. Osoby, które mają ten nawyk, mają tendencję do wyrażania uczuć w sposób bardziej jasny i łatwo interpretują sygnały niewerbalne, takie jak gesty lub postawy.
- Solidarność i wizja wspólnotowa
Innym częstym aspektem jest troska o dobrostan innych istot. Profil ten często wiąże się z postawami solidarnościowymi, takimi jak wspieranie schronisk lub kampanii adopcyjnych. Werbalna relacja ze zwierzętami domowymi staje się przedłużeniem poczucia wspólnoty i współpracy.
- Autentyczność i akceptacja
Osoby rozmawiające ze swoimi zwierzętami wykazują mniejsze zainteresowanie spełnianiem oczekiwań zewnętrznych, a większe utrzymywaniem autentycznych więzi. Zachowanie to odzwierciedla otwartość na różnice i elastyczność umysłową, polegającą na dostosowywaniu języka do każdego zwierzęcia bez obawy przed oceną społeczną.
- Lojalność i zaangażowanie
Rozmowy ze zwierzętami wyrażają również znaczenie stałości i wierności w relacjach. Są to osoby, które cenią sobie trwałe towarzystwo i bezwarunkową obecność, cechy, które przejawiają się zarówno w sferze ludzkiej, jak i w relacjach ze zwierzętami domowymi.
- Poszukiwanie towarzystwa
Ostatnia zidentyfikowana cecha wiąże się z potrzebą poczucia towarzystwa. Rozmowa ze zwierzętami pomaga zmniejszyć poczucie samotności i wzmocnić subiektywne poczucie dobrostanu. Nawyk ten tworzy bezpieczną przestrzeń do emocjonalnego wyładowania, co sprzyja stabilności psychicznej.
- Korzyści emocjonalne i więzi wykraczające poza język
Rozmowa ze zwierzęciem ma bezpośredni wpływ na samopoczucie. Nawyk ten pomaga zmniejszyć stres i niepokój. Zwiększa również poczucie towarzystwa i bezpieczeństwa, zwłaszcza u osób mieszkających samotnie. Ponadto przyczynia się do wzmocnienia poczucia własnej wartości i tworzenia rutynowych czynności związanych z wzajemną opieką, które poprawiają jakość codziennego życia.
Chociaż zwierzęta nie odpowiadają słowami, interpretują ton głosu i gesty. Ta niewerbalna reakcja potwierdza, że komunikacja jest szersza, niż się wydaje. Istnieją nawet nurty, które wspominają o „komunikacji telepatycznej” ze zwierzętami, rozumianej jako głęboka, empatyczna więź. Rozmowa ze zwierzęciem nie jest dziwnym gestem ani codzienną fanaberią. Jest to praktyka, która ujawnia wrażliwość, kreatywność i inny sposób odnoszenia się do świata.
Każde słowo skierowane do psa lub kota odzwierciedla potrzebę towarzystwa i zdolność do tworzenia autentycznych więzi emocjonalnych.
